Μια παρέμβαση σχετικά με τις καταλήψεις.

Η δική μου παρέμβαση στη google list του forum σχετικά με τις καταλήψεις.

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την κουβέντα και την κόντρα που άναψε. Μάλλον δεν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα. Τσιμπήσαμε στις ανακοινώσεις των ΕΛΜΕ (είναι και η Γ της Αθήνας που καλεί σε εξέγερση) και ανοίγουμε ένα θέμα που έχει κλείσει από καιρό. Οι καταλήψεις είναι μια πλάκα που γίνεται εθιμικά για να μικρύνει η σχολική χρονιά. Αν υπάρχει και κανένα τοπικό αίτημα ακόμα καλύτερα. Αν δεν υπάρχει βρίσκουν το χαρτί στις τουαλέτες και τις τυρόπιτες. Αν υπάρχει και κανένας αυταρχικός διευθυντής είναι ότι πρέπει, αν το κλίμα είναι «επαναστατικό» συνδέονται και με τίποτα απεργίες και δένει το γλυκό. Δεν είναι όπλο ούτε βαρύ ούτε ελαφρύ, γιατί δεν υπάρχει πόλεμος, δεν υπάρχει διακύβευμα.

 Η κατάληψη της Νομικής ή του Πολυτεχνείου ζητούσε να πέσει η χούντα. Οι καταλήψεις σε έδρες μετά τη μεταπολίτευση, όπως του Αποστολάκη στο Φυσικό ή του Τσατσά στη Φαρμακευτική ζητούσαν να γίνει συγκεκριμένη αποχουντοποίηση. Στην Αμερική ζητούσαν να σταματήσει ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Εδώ ζητάμε κάτι συγκεκριμένο; Υπάρχει μια γραμμή;  

Υπάρχει ένα αδιάφορο και βαρετό σχολείο, που κανένα παιδί δεν το αγαπάει και κάποια το μισούν. Όσο λιγότερο εκεί μέσα τόσο καλύτερα. Συμμετέχουν ελάχιστοι, αποκλειστικά οι αδιάφοροι μαθητές και οι άλλοι βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν πιο άνετα φροντιστήρια και να διαβάζουν για τις εξετάσεις. Κάποτε φρικάρει κανένας γονιός ή δάσκαλος και φωνάζει την Αστυνομία. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, το σχολείο είναι δημόσιο κατάστημα και δεν μπορούν κάποιοι, όποιοι και αν είναι αυτοί, να εμποδίζουν άλλους να απολαμβάνουν των δημόσιων υπηρεσιών. Λήγει η προθεσμία και κάποιος κακομοίρης ζητά ένα αποδεικτικό σπουδών. Τι να του πει το κράτος, έχει κατάληψη, χάνεις τη δουλίτσα έρημε, διότι τα παιδιά παίζουν επανάσταση απόψε;

 
'Αρα, υπάρχει μια αδιαφορία - απέχθεια που γίνεται αντίθεση και δίπλα σ’ αυτήν αρθρώνονται από το μνημόνιο μέχρι και οι διορισμοί, γιατί όλοι οι απέξω, αλλά ενδιαφερόμενοι, το θεωρούν μια διαταραχή της κανονικότητας και θέλουν να την εκμεταλλευτούν.

Ενδιάμεσα αν υπάρχουν και παιδιά με άσκημη παιδική ηλικία, γίνονται και καταστροφές σε ένδειξη τσαμπουκά. Εκτονώσεις. Τα παιδιά το κάνουν για πλάκα, οι φρενοβλαβείς του «κινήματος» κάνουν πως το βλέπουν σοβαρά. Τα κόμματα ψάχνουν στρατολογίες.

Στο τέλος γυρνάνε όλοι πίσω χαρούμενοι σαν από διακοπές.

Αναπληρώσεις δεν γίνονται προφανώς, Οι εκδρομές γίνονται κανονικά, και όλα με την ανοχή του υπουργείου. Φίλοι μου, σε λίγα χρόνια η κατάληψη θα έχει μπει μέσα στο αναλυτικό πρόγραμμα, στην πτωχευμένη Ελλάδα.

Οι δάσκαλοι, κακά τα ψέμματα, λατρεύουν την κατάληψη, σαν γκόμενο(α) που ήταν το μυστικό απωθημένο τους. Ενας μήνας κατάληψη, ένας μήνας plus διακοπές, ξυπνάω αργά, πίνω καφεδάκια, κάνω βόλτες, και βέβαια συμπαρίσταμαι στο δίκαιο αγώνα κλπ. Η επανάσταση του φραπέ.

Αν θέλει πραγματικά ο σύλλογος και ο διευθυντής κατάληψη δεν γίνεται, ή αν γίνεται τελειώνει σύντομα. Τα σχολεία που καταστρέφονται είναι αυτά που ο σύλλογος τα εγκατέλειψε στην τύχη τους ( πήγε στο χωριό για να μαζέψει τις ελιές), ή η αποξένωση και το μίσος έχουν ξεχειλίσει από τη μεριά κάποιων παιδιών. Και πάλι πρόβλημα των δασκάλων είναι.
Αν η ηγεσία του σχολείου και δεν εννοώ τη διεύθυνση, έχει δημιουργήσει κλίμα συνεργασίας και ανοχής και έχει ελέγξει έντεχνα, παμετζήδες και συριζαίους, κατάληψη δεν γίνεται. Ούτε τα ανθρωπάκια του συνδικαλισμού μπορούν να την οργανώσουν στο σβηστό, αν δεν υπάρχει κλίμα. Κατά βάθος δεν τη γουστάρουν και δεν τη θέλουν αν δεν την ελέγχουν γιατί είναι κλασσικά ψοφοδεή ανθρωπάκια, φασιστοειδούς υφής που φοβούνται τις εξεγερτικές διαδικασίες, έστω και του χαβαλέ.

Πάμε στο συνδικαλισμό.
Η συντριπτική πλειοψηφία δεν ασχολείται, ούτε ψηφίζει και καλά κάνει. Δεν θέλω να πείσω κανένα, για να πάρω τη θέση του κάθε παπάρα, διαπλεκόμενου με τα 2 κινητά στα χέρια και να κάνω θελήματα σε κακομοίρηδες που θέλουν μειωμένο ωράριο για να μην πηγαίνουν μια μέρα σε άλλο σχολείο.  Γιατί τι κάνουν σήμερα οι συνδικαλιστές; γιατί υπάρχουν , σε τι μας ωφελούν; Το σχολείο μας έχει και το συνδικαλισμό που του αξίζει. Οι ανακοινώσεις των ΕΛΜΕ δεν αφορούν κανένα, παρά μόνο αυτών που τις βγάζουν, ελπίζοντας ότι το κόμμα τους θα τους προσέξει κάποια στιγμή και θα τους κάνεις δημοτικούς συμβούλους. Δεν θέλω να τσακώνομαι με τέτοιους χλιμίτζουρες. Βρωμάνε τα χνώτα τους, έχουν χέρια λαδωμένα, είναι ψιλοάπλυτοι μέσα στο σακάκι τους και το βλέμμα τους ψαρεύει ψηφοφόρους.
Να δουλεύουμε μέσα στο σχολείο μας και να το αλλάζουμε. 'Ενα10% των συναδέλφων σου να κερδίσεις και νάχεις ένα λίγο φιλικό διευθυντή μπορείς να κάνεις μια καλή παρέμβαση που δεν θα αλλάξει το σύστημα, αλλά θα αλλάξει τον υποχώρο του. Ελευθερίες έχεις, τα χρήματα δεν είναι πάντα απαραίτητα, άσε που αν το ψάξεις βρίσκεις. Κέφι έχεις να δουλέψεις, στο σπίτι λίγο παραπάνω για να ετοιμάσεις ένα φύλλο εργασίας; να αναθέσεις δυο εργασίες και να τις καθοδηγήσεις, να τους πας στο εργαστήριο κλπ.

 Απλά επειδή αυτό θέλει δουλειά και γνώση, γι’ αυτό θεωρείται ρεφορμισμός και αντ΄ αυτού αποθεώνεται η καταγγελία και η κατάληψη, που είναι και τεμπέλικη δουλειά και έχει και φραπέδες και ούζα και γενικά....