Από το Σκάι gr
Τριτοκοσμική χώρα θυμίζει η παραγωγική βάση και οι διοικητικές δομές της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να χρειάζονται μεταρρυθμίσεις που υπερβαίνουν τις επιταγές του μνημονίου. Αυτό τόνισαν, μεταξύ άλλων, πανεπιστημιακοί από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, που ανέλυσαν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής.
Στην ημερίδα, με θέμα: «Η κρίση στην Ελλάδα όπως τη βλέπουν οι άνθρωποι της επιστήμης» που διοργανώθηκε από το Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με το ίδρυμα Μποδοσάκη, συμμετείχαν ο Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο Ηλίας Μόσιαλος καθηγητής Πολιτικής της υγείας και διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών της Υγείας στο London School of Economics, ο Χρήστος Παπαδημητρίου, καθηγητής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Berkley της Καλιφόρνιας, ο Ιωάννης Ηλιόπουλος, καθηγητής και επίτιμος διευθυντής Ερευνών στην Ecole Normale Superieur στο Παρίσι και ο Αργύρης Ευστρατιάδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και επιστημονικός διευθυντής του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ τη συζήτηση συντόνιζε ο Σταυρος Ιωαννίδης, καθηγητής Οικονομικών στο Πάντειο.
Οι πανεπιστημιακοί κατέθεσαν τις γνώσεις και τις απόψεις τους για την κρίση στην Ελλάδα με επίκεντρο την παιδεία, την επιστημονική έρευνα, την υγεία, αλλά και το πολιτικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση.
Μίλησαν ο καθένας από την πλευρά του, για τη «στρεβλή» ανάπτυξη της Ελλάδας, για τη μείωση του ΑΕΠ κατά 10% που ισοδυναμεί με οικονομικές συνθήκες εμφυλίου πολέμου, για «την ανάγκη να αντικαταστήσουν οι άριστοι τους ατσίδες, για την έλλειψη επιλογών στη διακυβέρνηση της χώρας».
Ο κ. Τσούκαλης είπε ότι αν και η Ελλάδα συγκαταλεγόταν στις 25 πιο ανεπτυγμένες χώρες πριν από την κρίση, το βιοτικό της επίπεδο συνοδευόταν από μεγάλες ανισότητες. Η παραγωγική της βάση και οι διοικητικές δομές θύμιζαν μάλλον τριτοκοσμική χώρα. Ζούσε σαν να μην υπήρχε αύριο σε βάρος των επόμενων γενεών. Ήταν μια κοινωνία «μπλοκαρισμένη», που βίωνε μια διογκούμενη ανομία και μια βαθμιαία απονομιμοποίηση κράτους και θεσμών. «Είναι οι δύο όψεις του νομίσματος που οδηγούν στη ``φούσκα``, δηλαδή ευημερία χωρίς στέρεες βάσεις». Μίλησε για τις διαστάσεις και τις παραμέτρους της κρίσης, για ανάγκη επανοριοθέτησης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για την ανάγκη ριζικής ανανέωσης της ηγεσίας -όχι μόνο της πολιτικής- και γενικά για μεγάλες μεταρρυθμίσεις, που ισοδυναμούν με επανάσταση και οι οποίες πρέπει να προωθηθούν άμεσα και με συναίνεση «πριν χρεοκοπήσουμε».
«Αυτό που χρειάζεται η χώρα υπερβαίνει κατά πολύ τις απαιτήσεις του Μνημονίου», τόνισε ο κ. Μόσιαλος, σημειώνοντας ότι πρέπει να μιλήσουμε για συνταγματική μεταρρύθμιση. Ανέφερε ότι η προσέγγιση που εναποθέτει τα πάντα στην «τρόικα» είναι απολιτική και αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Επισήμανε την ανάγκη να αναθεωρήσει την εσωστρέφειά της η Ελλάδα, να «ανοίξει ως κοινωνία», να μην αντιμετωπίζει την Ευρώπη μόνο ως χρηματοδότη, να μην ξεχνάει ότι η δυτική σκέψη θεμελιώθηκε στην Αριστοτελική. Σημείωσε ότι η χώρα πάσχει από «πολιτικό αναλφαβητισμό» και τόνισε την επιτακτική ανάγκη αλλαγής του πολιτικού συστήματος, «εκδημοκρατισμού των πολιτικών κομμάτων και αντιμετώπισης της ιδεοληψίας και του άκρατου νομικισμού που οδηγεί σε ατέρμονες διαδικαστικές συζητήσεις από τις οποίες χάνεται ο σκοπός». Υπογράμμισε το έλλειμμα της κοινωνίας των πολιτών στην Ελλάδα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «ανάσα αυτοοργάνωσης», αντίβαρο στα γραφειοκρατικά προβλήματα ή προβλήματα διαφθοράς της χώρας με εμβέλεια και αποτελεσματικότητα πολύ μεγαλύτερη από το κίνημα «Δεν πληρώνω», ενώ τόνισε την ανάγκη ενίσχυσης των ανεξάρτητων αρχών.
Ζήτησε ένα νέο κοινωνικό κράτος με ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες για όλους και πρότεινε να φύγει η κοινωνία από το «επιδοματικό μοντέλο» της ενίσχυσης του εισοδήματος και όχι των παρεχόμενων υπηρεσιών στην υγεία και την παιδεία.
Ο κ. Ηλιόπουλος αναφέρθηκε στις συνέπειες της κρίσης και στο γιατί είναι περισσότερο έντονες στην Ελλάδα. Επικαλέσθηκε στοιχεία της Eurostat, τα οποία φέρνουν τη χώρα τελευταία στην Ευρώπη στην έρευνα και σημείωσε ότι «χωρίς έρευνα δεν υπάρχει ανάπτυξη». Ανέφερε ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα έχει 24 πανεπιστήμια, 550.000 φοιτητές και κάθε φοιτητής παραμένει 11 χρόνια κατά μέσον όρο στο πανεπιστήμιο. «Δεν κάναμε ποτέ επιλογές και αφήναμε τα πράγματα να πηγαίνουν», σημείωσε, τονίζοντας ότι οι επιλογές είναι απαραίτητες και από αυτή την άποψη ίσως η κρίση αποδειχθεί ευκαιρία για την Ελλάδα.
Για την προέλευση της κρίσης και την ηθική της διάσταση μίλησε ο κ. Παπαδημητρίου, τονίζοντας ότι «μια σειρά κυβερνήσεων λεηλάτησαν τη χώρα επί τρεις δεκαετίες με νομοθετημένη ατιμωρησία και συνενοχή ευρέων στρωμάτων του πληθυσμού». Ο κ. Παπαδημητρίου συμφώνησε ότι το Μνημόνιο δεν φθάνει και τόνισε επίσης ότι «δεν είναι δυνατό να ζητάει θυσίες από τους πολίτες αυτός που έφερε την κατάσταση σ΄αυτό το σημείο». Η έξοδος από την κρίση χρειάζεται ομοψυχία και συναίνεση, πρόσθεσε και πρότεινε «αυτοδιάλυση κομμάτων και κυβέρνηση τεχνοκρατών», τονίζοντας ότι «η Αίγυπτος δείχνει το δρόμο».
Πρέπει να βρούμε λύση, τόνισε ο κ. Ευστρατιάδης, προσθέτοντας ότι δεν είμαστε στον προθάλαμο του ψυχιάτρου να αναλύουμε συνεχώς την κατάσταση. «Εγώ -είπε- είμαι αισιόδοξος και αν δούμε τη χώρα από μια απόσταση όπως εγώ που βρίσκομαι πολλά χρόνια στο εξωτερικό, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει προοδος, αλλά ο ρυθμός της είναι βραδύς». Υπάρχουν επίσης «φωλιές αριστείας», αλλά είναι λίγες, σκόρπιες και ανοργάνωτες. Πρέπει να επενδύσουμε στο ανθρώπινο δυναμικό και την έρευνα, τόνισε.
Τριτοκοσμική χώρα θυμίζει η παραγωγική βάση και οι διοικητικές δομές της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να χρειάζονται μεταρρυθμίσεις που υπερβαίνουν τις επιταγές του μνημονίου. Αυτό τόνισαν, μεταξύ άλλων, πανεπιστημιακοί από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, που ανέλυσαν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής.
Στην ημερίδα, με θέμα: «Η κρίση στην Ελλάδα όπως τη βλέπουν οι άνθρωποι της επιστήμης» που διοργανώθηκε από το Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με το ίδρυμα Μποδοσάκη, συμμετείχαν ο Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο Ηλίας Μόσιαλος καθηγητής Πολιτικής της υγείας και διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών της Υγείας στο London School of Economics, ο Χρήστος Παπαδημητρίου, καθηγητής Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Berkley της Καλιφόρνιας, ο Ιωάννης Ηλιόπουλος, καθηγητής και επίτιμος διευθυντής Ερευνών στην Ecole Normale Superieur στο Παρίσι και ο Αργύρης Ευστρατιάδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και επιστημονικός διευθυντής του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ τη συζήτηση συντόνιζε ο Σταυρος Ιωαννίδης, καθηγητής Οικονομικών στο Πάντειο.
Οι πανεπιστημιακοί κατέθεσαν τις γνώσεις και τις απόψεις τους για την κρίση στην Ελλάδα με επίκεντρο την παιδεία, την επιστημονική έρευνα, την υγεία, αλλά και το πολιτικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση.
Μίλησαν ο καθένας από την πλευρά του, για τη «στρεβλή» ανάπτυξη της Ελλάδας, για τη μείωση του ΑΕΠ κατά 10% που ισοδυναμεί με οικονομικές συνθήκες εμφυλίου πολέμου, για «την ανάγκη να αντικαταστήσουν οι άριστοι τους ατσίδες, για την έλλειψη επιλογών στη διακυβέρνηση της χώρας».
Ο κ. Τσούκαλης είπε ότι αν και η Ελλάδα συγκαταλεγόταν στις 25 πιο ανεπτυγμένες χώρες πριν από την κρίση, το βιοτικό της επίπεδο συνοδευόταν από μεγάλες ανισότητες. Η παραγωγική της βάση και οι διοικητικές δομές θύμιζαν μάλλον τριτοκοσμική χώρα. Ζούσε σαν να μην υπήρχε αύριο σε βάρος των επόμενων γενεών. Ήταν μια κοινωνία «μπλοκαρισμένη», που βίωνε μια διογκούμενη ανομία και μια βαθμιαία απονομιμοποίηση κράτους και θεσμών. «Είναι οι δύο όψεις του νομίσματος που οδηγούν στη ``φούσκα``, δηλαδή ευημερία χωρίς στέρεες βάσεις». Μίλησε για τις διαστάσεις και τις παραμέτρους της κρίσης, για ανάγκη επανοριοθέτησης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για την ανάγκη ριζικής ανανέωσης της ηγεσίας -όχι μόνο της πολιτικής- και γενικά για μεγάλες μεταρρυθμίσεις, που ισοδυναμούν με επανάσταση και οι οποίες πρέπει να προωθηθούν άμεσα και με συναίνεση «πριν χρεοκοπήσουμε».
«Αυτό που χρειάζεται η χώρα υπερβαίνει κατά πολύ τις απαιτήσεις του Μνημονίου», τόνισε ο κ. Μόσιαλος, σημειώνοντας ότι πρέπει να μιλήσουμε για συνταγματική μεταρρύθμιση. Ανέφερε ότι η προσέγγιση που εναποθέτει τα πάντα στην «τρόικα» είναι απολιτική και αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Επισήμανε την ανάγκη να αναθεωρήσει την εσωστρέφειά της η Ελλάδα, να «ανοίξει ως κοινωνία», να μην αντιμετωπίζει την Ευρώπη μόνο ως χρηματοδότη, να μην ξεχνάει ότι η δυτική σκέψη θεμελιώθηκε στην Αριστοτελική. Σημείωσε ότι η χώρα πάσχει από «πολιτικό αναλφαβητισμό» και τόνισε την επιτακτική ανάγκη αλλαγής του πολιτικού συστήματος, «εκδημοκρατισμού των πολιτικών κομμάτων και αντιμετώπισης της ιδεοληψίας και του άκρατου νομικισμού που οδηγεί σε ατέρμονες διαδικαστικές συζητήσεις από τις οποίες χάνεται ο σκοπός». Υπογράμμισε το έλλειμμα της κοινωνίας των πολιτών στην Ελλάδα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «ανάσα αυτοοργάνωσης», αντίβαρο στα γραφειοκρατικά προβλήματα ή προβλήματα διαφθοράς της χώρας με εμβέλεια και αποτελεσματικότητα πολύ μεγαλύτερη από το κίνημα «Δεν πληρώνω», ενώ τόνισε την ανάγκη ενίσχυσης των ανεξάρτητων αρχών.
Ζήτησε ένα νέο κοινωνικό κράτος με ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες για όλους και πρότεινε να φύγει η κοινωνία από το «επιδοματικό μοντέλο» της ενίσχυσης του εισοδήματος και όχι των παρεχόμενων υπηρεσιών στην υγεία και την παιδεία.
Ο κ. Ηλιόπουλος αναφέρθηκε στις συνέπειες της κρίσης και στο γιατί είναι περισσότερο έντονες στην Ελλάδα. Επικαλέσθηκε στοιχεία της Eurostat, τα οποία φέρνουν τη χώρα τελευταία στην Ευρώπη στην έρευνα και σημείωσε ότι «χωρίς έρευνα δεν υπάρχει ανάπτυξη». Ανέφερε ότι τα στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα έχει 24 πανεπιστήμια, 550.000 φοιτητές και κάθε φοιτητής παραμένει 11 χρόνια κατά μέσον όρο στο πανεπιστήμιο. «Δεν κάναμε ποτέ επιλογές και αφήναμε τα πράγματα να πηγαίνουν», σημείωσε, τονίζοντας ότι οι επιλογές είναι απαραίτητες και από αυτή την άποψη ίσως η κρίση αποδειχθεί ευκαιρία για την Ελλάδα.
Για την προέλευση της κρίσης και την ηθική της διάσταση μίλησε ο κ. Παπαδημητρίου, τονίζοντας ότι «μια σειρά κυβερνήσεων λεηλάτησαν τη χώρα επί τρεις δεκαετίες με νομοθετημένη ατιμωρησία και συνενοχή ευρέων στρωμάτων του πληθυσμού». Ο κ. Παπαδημητρίου συμφώνησε ότι το Μνημόνιο δεν φθάνει και τόνισε επίσης ότι «δεν είναι δυνατό να ζητάει θυσίες από τους πολίτες αυτός που έφερε την κατάσταση σ΄αυτό το σημείο». Η έξοδος από την κρίση χρειάζεται ομοψυχία και συναίνεση, πρόσθεσε και πρότεινε «αυτοδιάλυση κομμάτων και κυβέρνηση τεχνοκρατών», τονίζοντας ότι «η Αίγυπτος δείχνει το δρόμο».
Πρέπει να βρούμε λύση, τόνισε ο κ. Ευστρατιάδης, προσθέτοντας ότι δεν είμαστε στον προθάλαμο του ψυχιάτρου να αναλύουμε συνεχώς την κατάσταση. «Εγώ -είπε- είμαι αισιόδοξος και αν δούμε τη χώρα από μια απόσταση όπως εγώ που βρίσκομαι πολλά χρόνια στο εξωτερικό, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει προοδος, αλλά ο ρυθμός της είναι βραδύς». Υπάρχουν επίσης «φωλιές αριστείας», αλλά είναι λίγες, σκόρπιες και ανοργάνωτες. Πρέπει να επενδύσουμε στο ανθρώπινο δυναμικό και την έρευνα, τόνισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου