Οι ροζ Χμερ των ΑΕΙ

Παναγιώτης Θανασάς

από τα ΝΕΑ

Ομολογώ ότι αυτή τη μετεξέλιξη δεν την είχα παρακολουθήσει. Γενικά ως «ανανεωτές» τους συμπαθούσα, στα φοιτητικά μου χρόνια αλλά και μετά. Πάντα όμως τους θεωρούσα κάπως... «σοφτ». Πότε έγινε αυτή η μετάλλαξη; Πότε πρόλαβαν, ως Συνασπισμός, και εξελίχθηκαν στους πιο βασικούς εκπροσώπους του νεοσταλινισμού στη χώρα μας;

Η θέση μου περί του νέου νόμου για τα πανεπιστήμια διατυπώθηκε δημόσια και πολλαπλώς, και ήταν αμφιρρεπής. Δεν υπέγραψα κανένα από τα κείμενα που κυκλοφορούσαν, ούτε υπέρ ούτε κατά του νόμου. Ομως ο νόμος ψηφίστηκε και ήρθε η ώρα της εφαρμογής του, οπότε οι συνάδελφοι ξαναθυμήθηκαν τον ανέξοδο αγώνα: δεν κάνουμε, π.χ., εμείς απεργία, αλλά ωθούμε τους φοιτητές σε καταλήψεις - ενώ εμείς πληρωνόμαστε, «τρέχοντας» μάλιστα ανενόχλητοι τα ερευνητικά μας προγράμματα. Και οι φοιτητές το πολύ πολύ ας χάσουν κανένα εξάμηνο. Ξεκίνησαν οι Σύγκλητοι του Πανεπιστημίου Αθηνών και του ΕΜΠ, με τις θλιβερές αποφάσεις τους για αναστολή των εξετάσεων. Και όταν το φαινόμενο έφτασε και σε μας, στο ΑΠΘ, με την απόφαση ενός κοσμήτορα και ενός προέδρου να αναβάλουν εξετάσεις για να διευκολύνουν τους φοιτητές να αποφασίσουν κατάληψη, έγραψα στον εσωτερικό Διάλογο των καθηγητών του ΑΠΘ (1/9) ότι «η ανέξοδη διεκδικητική στάση διαφόρων με απωθεί τόσο πολιτικά όσο και αισθητικά» και πρότεινα στην πανεπιστημιακή κοινότητα να δείξουμε έμπρακτα την αντίθεσή μας σε όσους συναδέλφους «με πράξεις και παραλείψεις τους διευκολύνουν το κλείσιμο του πανεπιστημίου, την αναβολή των εξετάσεων, το χάσιμο του εξαμήνου». Ο τρόπος της αντίθεσής μας θα ήταν απλός και δημοκρατικότατος: στις επικείμενες εκλογές για ανάδειξη μελών των πανεπιστημιακών συμβουλίων, θα κατατάσσαμε αυτά τα άτομα τελευταία στην ταξινομική λίστα, με την οποία θα διενεργηθούν αυτές οι εκλογές.

Στο εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα υπέπεσα, βεβαίως, σε ένα σοβαρό λάθος: χαρακτήρισα αυτή τη λίστα συναδέλφων που κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να ψηφιστούν «"μαύρη" λίστα», αναμένοντας -λανθασμένα, όπως αποδείχτηκε - ότι τα εισαγωγικά στη λέξη «μαύρη» θα επαρκούσαν για να δηλώσουν τον ειρωνικό τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσα τη λέξη. Ειρωνικό, διότι στερούμενος σχέσεων με οποιαδήποτε αρχή και εξουσία, πολιτική, κρατική ή κομματική, και μη μετέχοντας σε καμία απολύτως ομάδα, μόνο ειρωνικά θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτή την ατυχή φράση. Σε κάθε περίπτωση, εντός ολίγων ωρών ανακάλεσα τη χρήση της φράσης, ζητώντας μάλιστα συγγνώμη για τον αποπροσανατολισμό της συζήτησης που προκάλεσε.

Οι πάλαι ποτέ «ανανεωτικοί», ωστόσο, δεν έχασαν την ευκαιρία. Μόλις δύο μέρες νωρίτερα (30/8), σε γενική συνέλευση των μελών ΔΕΠ του ΑΠΘ, στέλεχός τους είχε μιλήσει για την ανάγκη «στοχοποίησης όσων στηρίζουν τον νόμο». Αδιάφορο αν εγώ δεν τον είχα στηρίξει - τα βασικά στελέχη της πανεπιστημιακής παράταξης του Συνασπισμού «Συσπείρωση» απέστειλαν συντονισμένη ομοβροντία μηνυμάτων στον εσωτερικό ηλεκτρονικό Διάλογο του ΑΠΘ. Αφού πρώτα με κατηγόρησαν ότι ετοιμάζω λίστα «προγραφών» μαζί με την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης και τον... Μανιαδάκη, απέστειλαν τα μηνύματά τους μαζί με τη φωτογραφία μου στην ειδησεογραφική πύλη του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης (alterthess), η οποία κατασκεύασε το θέμα με τίτλο «Καθηγητής του ΑΠΘ σε ρόλο καταδότη» και με υπότιτλο «Επιστρέφει το σπουδαστικό της Ασφάλειας;». Το ηλεκτρονικό αυτό δημοσίευμα αναπαρήχθη στη συνέχεια σε δεκάδες μπλογκ του «χώρου» ανά την επικράτεια, έλαβε τον ακόμη πιο ευφάνταστο τίτλο «Πανεπιστημιακός καλεί συναδέλφους του να δημιουργήσουν "μαύρη λίστα" φοιτητών [sic]» (alfavita), και κατέληξε στο «Στοχοποίηση φασίστα καθηγητή του ΑΠΘ Παναγιώτη Θανασά στο indymedia».

Επειδή ακόμη ζούμε σε δημοκρατία, και επειδή την ίδια «στοχοποίηση» υπέστην και το 2004 από τα νεοφασιστικά μπλογκ ως «προδότης» που υπέγραψε υπέρ του σχεδίου Αναν, εκλαμβάνω βεβαίως όλα αυτά ως φαιδρότητες. Είναι ωστόσο λυπηρή η διαπίστωση ότι ένας ολόκληρος χώρος, και κυρίως οι άνθρωποί του, ξεκίνησε από τη γλυκύτητα του Λεωνίδα και κατέληξε να λειτουργεί ως νέα ΕΚΟΦ: ως ένας χώρος που δεν διστάζει να διαστρεβλώσει και να διαστρέψει, επιδιώκοντας όχι μόνο να εξουδετερώσει πολιτικά τον αντίπαλο, αλλά και να τον σπιλώσει και να τον διασύρει, να τον εκμηδενίσει ηθικά και προσωπικά. Συνάδελφοι Ροζ Χμερ, μας αναγκάζετε να υποκλιθούμε στις μεθόδους σας - εμάς, αλλά και τον μακαρίτη Μπέρια!

Ο Παναγιώτης Θανασάς διδάσκει φιλοσοφία στο ΑΠΘ.