Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Σε ποια γλώσσα έγραφε ο Newton;





Από την Ελένη Χοντολίδου


Το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ, όπου δίδασκε ο διάσημος φυσικός και μαθηματικός Ισαάκ Νεύτων, επιτρέπει πλέον για πρώτη φορά τη διαδικτυακή πρόσβαση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στα ψηφιοποιημένα χειρόγραφα και πρωτότυπα τυπωμένα έργα του μεγάλου επιστήμονα. Μεταξύ αυτών βρίσκεται η πρωτότυπη τυπωμένη έκδοση του αριστουργήματός του «Principia Mathematica» (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας), μαζί με τις εμβόλιμες σχετικές χειρόγραφες σημειώσεις και απαντητικά σχόλια στους επικριτές του, που ο ίδιος είχε κάνει πάνω στο δικό του...αντίτυπο.

Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», περισσότερες από 4.000 σελίδες, δηλαδή περίπου το ένα πέμπτο του αρχείου του Νεύτωνα, που διατηρεί το φημισμένο πανεπιστήμιο, έχουν ψηφιοποιηθεί και είναι προσβάσιμα online στο πλαίσιο ενός προγράμματος, το οποίο θα δώσει στο ευρύ κοινό πρόσβαση στο έργο και άλλων «κολοσσών» της επιστήμης, όπως ο Δαρβίνος.
Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος για την ψηφιοποίηση στη βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ, Γκραντ Γιανγκ, τα χειρόγραφα του Νεύτωνα αποκαλύπτουν τον τρόπο που σκεπτόταν και σταδιακά προχωρούσε στις σημαντικές ανακαλύψεις του, που σφράγισαν τη σύγχρονη επιστήμη.

Για ρίξτε όμως και μια ματιά και το σημειωματάριό του. Αναγνωρίζετε τη γλώσσα που χρησιμοποιούσε;



Το σχετικό link εδώ
Trinity College Notebook by Isaac Newton 

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Ο Παπαδήμος απαντά στους πρυτάνεις


από το in .gr

«Η υπακοή στους νόμους της δημοκρατίας είναι καθήκον κάθε πολίτη αυτής της χώρας, και κατεξοχήν των πανεπιστημιακών δασκάλων» υπογραμμίζει ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος σε απαντητική επιστολή του προς τους πρυτάνεις του Εθνικού Μετσόβιο Πολυτεχνείο Σίμο Ε. Σιμόπουλο και του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεο­δόσιο Ν. Πελεγρίνη, οι οποίοι είχαν ζητήσει την παρέμβασή του «για την εκτόνωση της αναταραχής στα πανεπιστήμια.


Αναλυτικά το κείμενο της επιστολής του κ. Παπαδήμου, η οποία δημοσιεύεται στις κυριακάτικες εφημερίδες που, λόγω Χριστουγέννων, κυκλοφορούν το Σάββατο, έχει ως εξής:

«Αξιότιμε κύριε Πρύτανη,

» Με την επιστολή σας της 14ης Δεκεμβρίου ζητάτε να παρέμβω για την εκτόνωση της αναταραχής στα πανεπιστήμια. Συμμερίζομαι πλήρως την έκκλησή σας για εθνική ενότητα και καταλογή. Πράγματι, πρέπει να εργαστούμε όλοι, ο καθένας από τη θέση ευθύνης που κατέχει, για να αποκατασταθούν συνθήκες ηρεμίας στα πανεπιστήμια.

» Έτσι μόνο θα μπορέσουν αυτά να αφοσιωθούν στην αποστολή τους, που είναι όχι μόνο η παραγωγή και μετάδοση της γνώσης, αλλά και η προαγωγή του δημοκρατικού διαλόγου και του σεβασμού στην αντίθετη άποψη, καθώς και η σφυρηλάτηση μιας κοινωνίας πολιτών, όπου ο καθένας θα λειτουργεί με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πολιτεία και το κοινωνικό σύνολο.

» Ο νόμος για τη μεταρρύθμιση των Πανεπιστημίων, του οποίου η εφαρμογή παρεμποδίζεται από τμήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας, ψηφίστηκε από μια μεγάλη πλειοψηφία 255 βουλευτών του Κοινοβουλίου.

» Στηρίζεται από ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας που αγωνιά για την ανώτατη εκπαίδευση και επιζητά ένα καλύτερο πανεπιστήμιο για τα παιδιά της. Τυχόν ατέλειες ενός νόμου σε μια δημοκρατία θεραπεύονται μέσα από την οδό της νομοθετικής διαδικασίας, και όχι με την άρνηση της εφαρμογής του νόμου.

» Ο νόμος για τα ΑΕΙ είναι νόμος της πολιτείας και δεν μπορεί να εφαρμόζεται επιλεκτικά. Η υπακοή στους νόμους της δημοκρατίας είναι καθήκον κάθε πολίτη αυτής της χώρας, και κατεξοχήν των πανεπιστημιακών δασκάλων. Αυτοί οφείλουν να υπερασπίζονται εμπράκτως τον σεβασμό στο κράτος δικαίου της δημοκρατικής πολιτείας, ακόμα και με προσωπική διακινδύνευση. «Τότε εγώ μόνος των πρυτάνεων ηναντιώθην υμίν μηδέν ποιείν παρά τους νόμους», λέει ο Σωκράτης στην Απολογία του.

» Ειδικά σε μια περίοδο επώδυνης κρίσης και γενικευμένων θυσιών, η μεταρρυθμιστική προσπάθεια για την ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου είναι προσπάθεια για ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική προκοπή. Αφορά κυρίως τα μεσαία και ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας, τους νέους εκείνους της πατρίδας μας που ξεκινούν με λιγότερες οικονομικές δυνατότητες και ευκαιρίες, και έχουν εναποθέσει σε μια υψηλής ποιότητας, αξιοκρατική τριτοβάθμια εκπαίδευση τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή.

» Πιστεύω κι εγώ, κύριοι Πρυτάνεις, ότι θα συμβάλετε κι εσείς με το κύρος σας στην εκτόνωση της έντασης και στη δημιουργία συνθηκών εθνικής συναίνεσης για το καλό του δημόσιου Πανεπιστημίου και του τόπου.

» Με εκτίμηση, Λουκάς Παπαδήμος».

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Νόµος - πλαίσιο: και τώρα τι κάνουµε;



Της Μαρίας Ρεπούση, BHMA, 18.12.11
Με τον νέο νόµο για τα ΑΕΙ, πολλοί από τους πανεπιστηµιακούς που ζητούσαµε µεταρρυθµίσεις στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύµατα διαφωνήσαµε και εκφράσαµε δηµόσια και µε επιχειρήµατα τη διαφωνία µας. Αλλοι από εµάς για το πνεύµα και το γράµµα, άλλοι µόνο για πολλά από τα αλλοπρόσαλλα γράµµατά του. ∆ιαφωνήσαµε επίσης ριζικά µε τους χειρισµούς της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και υποστηρίξαµε έναν διαφορετικό µεταρρυθµιστικό ρυθµό και τόνο που δηµιουργεί συναινέσεις µέσα στην πανεπιστηµιακή κοινότητα και της δίνει τη δυνατότητα να πάρει µέρος στις µεγάλες αλλαγές που απαιτούν οι επιστηµονικές εξελίξεις αλλά και οι καιροί για τα πανεπιστήµια. Αντ’ αυτού, για δύο ολόκληρα χρόνια το υπουργείο έριξε στη φωτιά όσο λάδι είχε και, όσο έµεινε αδιάθετο, συνεχίζει να το ρίχνει αφήνοντας στο έλεος της µεταρρύθµισής του τα πανεπιστήµια. Είναι φανερό ότι το παρόν της πολιτικής µε κεφαλαίο το Π ενδιαφέρει περισσότερο από το µέλλον της πανεπιστηµιακής εκπαίδευσης.
Είναι επίσης πιθανό ότι µε την πολιτική αυτή κατεδαφίζει το πανεπιστήµιο που ξέρουµε για να κτιστεί σε µια εποχή βαθιάς δηµοσιονοµικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης ένα άλλο πανεπιστήµιο που είναι στα χαρτιά και δεν υπάρχουν χρήµατα για να οικοδοµηθεί. Ακριβώς µε την ίδια πολιτική ανευθυνότητα που κυβέρνησαν τη χώρα από τη Μεταπολίτευση και µετά. Με την ίδια ανικανότητα που χειρίστηκαν τις τύχες µας τα δύο τελευταία χρόνια. Με τα ίδια υλικά, οι ίδιοι άνθρωποι plus.

Και εµείς οι πανεπιστηµιακοί τι κάνουµε; Πώς θα αποτρέψουµε τα χειρότερα; Κάνοντας εκκλήσεις για τη µη εφαρµογή του; Τροµοκρατώντας όσους πανεπιστηµιακούς δέχθηκαν να είναι µέλη των εφορευτικών επιτροπών για την εκλογή των συµβουλίων διοίκησης; Αρνούµενοι τη συµµετοχή µας στα νέα όργανα της διοίκησης; Καταγγέλλοντας για προ δοσία όσους θελήσουν να θέσουν υποψηφιότητα; Επιλέγοντας πρακτικές που προσβάλλουν τον ακαδηµαϊκό χαρακτήρα της δουλειάς µας; Οχι βέβαια. Αυτή είναι µια καταστροφική πολιτική, η άλλη όψη του νοµίσµατος µε την πολιτική που έχει επιλέξει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Είναι µια πολιτική που δεν αναιρεί τα σχέδια της κατεδάφισης. Αντίθετα τα διευκολύνει. ∆ιαµορφώνει τις συνθήκες για την άµεση και αµετάκλητη εφαρµογή τους. Ενα πανεπιστήµιο που φιλοξενεί ακραία φαινόµενα εκφοβισµού µελών της πανεπιστηµιακής κοινότητας, που συγκαλύπτει αντιδηµοκρατικές συµπεριφορές, που συµψηφίζει την παρανοµία των αποφάσεων του υπουργείου µε τη δική του παρανοµία είναι ένα ευάλωτο και θνησιγενές πανεπιστήµιο. Οι πανεπιστηµιακοί οφείλουµε να αντιδράσουµε θετικά για να υπερασπιστούµε το δηµόσιο δηµοκρατικό αλλά και ανοικτό σε µεταρρυθµίσεις πανεπιστήµιο. Να δεχθούµε ότι υπάρχει νόµος που ψηφίστηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο και ότι µε αυτόν τον νόµο θα πορευθούµε διεκδικώντας µε επιχειρήµατα τις τροποποιήσεις εκείνες που θεωρούµε απαραίτητες. Αυτός ο νόµος είναι τώρα ο καµβάς. Να γυρίσουµε τη σελίδα µιας συνολικής άρνησης που είναι αδιέξοδη. Να µην πολιορκούµε τα πρυτανικά σχήµατα ενισχύοντας ακραίες τάσεις. Να πάρουµε µέρος στις εκλογές για τα συµβούλια διοίκησης των ιδρυµάτων και να φροντίσουµε να είναι νόµιµες και όσο πιο µαζικές γίνεται. Να στηρίξουµε τους/τις συναδέλφους που το ακαδηµαϊκό έργο τους και η στάση τους στα πράγµατα µας εµπνέουν εµπιστοσύνη, υπερβαίνοντας κοµµατικές περιχαρακώσεις. Να δηµιουργήσουµε συνθήκες διαλόγου για τα µεγάλα θέµατα που περιµένουν, τον Οργανισµό και τον Εσωτερικό Κανονισµό των Ιδρυµάτων, τον ανασχεδιασµό του πανεπιστηµιακού χάρτη. ∆εν υπάρχει άλλος δρόµος. Ας τον περπατήσουµε µε σύνεση και τόλµη. 

Η κυρία Μαρία Ρεπούση είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας στο ΑΠΘ και υπεύθυνη του Τομέα Παιδείας και Ερευνας της Δημοκρατικής Αριστεράς. 

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Μια τάξη πολύ ψηφιακή!



από το Βήμα
Οι όροι «εποπτικά μέσα» και «χρήση των νέων τεχνολογιών» είναι μάλλον από τους πιο ταλαιπωρημένους στην σχολική εκπαιδευτική διαδικασία. Έως πριν όχι και τόσο πολλά χρόνια, συνήθως μεταφράζονταν σε έναν προτζέκτορα ο οποίος έμενε κλειστός ή χρησιμοποιούνταν ως...έπιπλο της τάξης. «Πέρα από την έλλειψη διάθεσης πολλών εκπαιδευτικών, έχει σημασία να ειπωθεί πως τα συγκεκριμένα μηχανήματα δεν προσέφεραν και ιδιαίτερες εφαρμογές με πρακτική αξία Αυτό εδώ και λίγα χρόνια έχει πάψει να ισχύει» λέει ο κ. Κώστας Πανούσης δάσκαλος στο εξαθέσιο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οδό Σκουφά ή http://www.daskalosk.gr/ όπως είναι γνωστός σε μαθητές και φίλους μέσω Διαδικτύου. 

Ο κ. Πανούσης έχει μετατρέψει εδώ και λίγα χρόνια την τάξη που διδάσκει (φέτος στην Ε' δημοτικού) σε… ψηφιακή, χρησιμοποιώντας την διαδικτυακή πλατφόρμα της moodle.orgη οποία προσφέρει μια σειρά εφαρμογών για τον εκπαιδευτικό που θέλει να εντάξει την τεχνολογία στην εκπαιδευτική διαδικασία. «Ολόκληρα βιβλία έχουν μετατραπεί σε e-book και εφαρμογές για το i-pad. Υπάρχουν βίντεο σε δικό μας κανάλι στο YouTube, ενώ οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας οι μαθητές έχουν την δυνατότητα να επιστρέψουν (από τον υπολογιστή τους) στην ψηφιακή τάξη και να μελετήσουν» λέει ο κ. Πανούσης που περιγράφει την ψηφιακή τάξη σαν «διαφανή και πορώδη».

«Διαφανής γιατί το υλικό της είναι προσβάσιμο στον κάθε μαθητή οποιαδήποτε στιγμή. Πορώδης γιατί είναι ανοιχτή στις νέες ιδέες» σχολιάζει γελώντας. Όλα αυτά βέβαια πέρα από τις απαιτούν χρόνο. «Για να κάνω 45 λεπτά μάθημα μπορεί να χρειαστεί να προετοιμαστώ έως και δέκα ώρες, σε κάθε περίπτωση τουλάχιστον δύο ώρες. Νομίζω όμως ότι αξίζει τον κόπο» σχολιάζει ο κ. Πανούσης.

Το «Βήμα» τον συνάντησε μαζί με τους μαθητές του την προηγούμενη Παρασκευή στην πλατεία Συντάγματος. Βρέθηκαν εκεί προκειμένου να βοηθήσουν στον στολισμό των δέντρων της πλατείας. Τα στολίδια κατασκευάστηκαν από τους μαθητές του πειραματικού δημοτικού και άλλων 34 σχολείων της Αθήνας. Αρκετοί από τους μαθητές φωτογραφίζουν τις στολισμένες... νεραντζιές με τα i-pad τους.

Σημειωτέων, ότι τα i-pad και τα λάπτοπ των μαθητών της τάξης του κυρίου Πανούση δεν είναι δωρεά κάποιου εύπορου υποστηρικτή της ψηφιακής τάξης, ούτε αγοράστηκαν με την οικονομική υποστήριξη κάποιου κρατικού φορέα. «Οι γονείς έδωσαν τουλάχιστον 500 ευρώ που απαιτούνται για την αγορά ενός i-pad, άλλοι αγόρασαν στα παιδιά τους λάπτοπ. Και αυτό γιατί πείστηκαν ότι εδώ γίνεται καλή δουλεία οπότε δεν δίστασαν να ξοδέψουν» τονίζει ο κ. Πανούσης. Παραδέχεται ότι όντας δάσκαλος σε πειραματικό σχολείο το έργο του ήταν κάπως ευκολότερο. «Αυτό δε σημαίνει ότι οι μαθητές προέρχονται από πλούσιες οικογένειες.Απλά εδώ είναι δεδομένο πως οι γονείς δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στην εκπαίδευση των παιδιών».
Η ψηφιακή τάξη λειτουργεί ήδη από το 2008, στην αρχή πιο δειλά, πλέον δουλεύοντας σε φουλ ρυθμούς. Οι πρώτοι… απόφοιτοι της είναι αυτή τη στιγμή μαθητές γυμνασίου. «Με βάση αυτά που μας λένε οι καθηγητές τους οι βάσεις που τους έδωσε η ψηφιακή τάξη τους βοήθησε και με το παραπάνω», λέει ο κ. Πανούσης. «Στόχος της ψηφιακής τάξης δεν είναι να κάνει απλά τους μαθητές ικανούς χρήστες της τεχνολογίας, τέτοιοι είναι και από μόνοι τους» λέει ο κ. Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος , ένας άλλος δάσκαλος του πειραματικού δημοτικού που επιμένει ψηφιακά. «Αυτό που κάνουμε εδώ είναι να τους κινήσουμε το ενδιαφέρον για μάθηση και έρευνα. Με την χρήση της πληροφορικής υπάρχουν μαθητές που δείχνουν ενδιαφέρον σε μαθήματα που ως τώρα αδιαφορούσαν όπως π.χ. τα μαθηματικά» λέει ο κ. Κωνσταντόπουλος

Μια φορά το τρίμηνο οι πόρτες της τάξης στην οποία διδάσκει ο κ. Πανούσης, ανοίγουν για τους γονείς των μαθητών που έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια πλήρη σχολική μέρα. Φέτος επιχειρείται το παραπάνω βήμα. «Την επόμενη εβδομάδα θα παρευρεθούν στο μάθημα και οι παππούδες και γιαγιάδες των μαθητών. Επιπλέον, κατά καιρούς επισκέπτονται το σχολείο άνθρωποι όπως συγγραφείς ή επιστήμονες προκειμένου να μιλήσουν στα παιδιά. Θέλουμε να είμαστε ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές του πηγαίνουν ευχάριστα και όχι αναγκαστικά, οποιαδήποτε ώρα και μέρα της εβδομάδας».

Καλά όλα αυτά. άλλα, πόσο όμως μπορεί η συγκεκριμένη πρωτοβουλία να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση ή έστω να δώσει απλά κάποιες ιδέες για ευρύτερη εφαρμογή, ειδικά σε μια τέτοια περίοδο. «Πάνω από όλα είναι θέμα εκπαίδευσης και επιμονής των εκπαιδευτικών», υποστηρίζει ο κ. Πανούσης «Αυτό που πρέπει να κάνει η πολιτεία είναι να στηρίζει τέτοιες έμπρακτα τέτοιες ή άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες, κάτι που ως τώρα δε συμβαίνει».

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Το αντάρτικο του Πρύτανη



Από τα ΝΕΑ
Πώς η εμμονή για την καρέκλα μπορεί να βουλιάξει ένα πανεπιστήμιο

Του Λουκά Βλάχου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 05 Δεκεμβρίου 2011
Είναι γεγονός ότι από την άνοιξη που το υπουργείο κινήθηκε με αποφασιστικότητα προς την ψήφιση του νέου νόμου για τα πανεπιστήμια, η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί ένα ενδιαφέρον φαινόμενο, «το αντάρτικο του Πρύτανη». Οι πρυτάνεις, με το αστήρικτο επιχείρημα ότι εκπροσωπούν την πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας, στέκονται απέναντι και διακηρύσσουν ότι «δεν θέλουν να εφαρμοστεί ο νέος νόμος για τα πανεπιστήμια». Δεν θέλουν καμία αλλαγή στο καθεστώς που τους ανέβασε στην καρέκλα του πρύτανη. Αυτό το ξέραμε, το βλέπαμε και το ανεχτήκαμε στην αρχή με λίγη συμπάθεια... Εκαναν, σκεπτόμαστε, οι άνθρωποι τόσο μεγάλο αγώνα για την καρέκλα και πριν καλά καλά τη ζεστάνουν θα πρέπει να παραδώσουν τα κλειδιά; Τόσα κομματικά γραφεία επισκέφτηκαν, τόσες ώρες αφιέρωσαν να «τάζουν» σε φοιτητικές παρατάξεις, συνδικαλιστές, καθηγητές και διοικητικούς και ενώ τα κατάφεραν... τώρα να πρέπει να προκηρύξουν εκλογές για Συμβούλια που θα εκλέξουν άλλο πρύτανη... Απίστευτα πράγματα. Ο Αρης Σπηλιωτόπουλος κατάλαβε τον πόνο τους και πρόσφατα σκέφτηκε να τους προτείνει να αφήσουν να προχωρήσει ο νόμος που ψήφισε η Βουλή για τα πανεπιστήμια με μεγάλη πλειοψηφία και σαν αντάλλαγμα να τους επιτρέψει (η κυβέρνηση συνασπισμού), καταχρηστικά, να κλείσουν την τετραετία τους. Αν αυτό γίνει δεκτό, θα αποδειχτεί περίτρανα ότι αγωνίζονται μόνο για τα ατομικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα ομάδων που τους στηρίζουν.
Αυτές τις μέρες όσοι από τους καθηγητές πανεπιστημίου στηρίζουν την αλλαγή και τη μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια και θέλουν να αλλάξουμε σελίδα και να προχωρήσουμε από το τέλμα των τελευταίων ετών σε μια άλλη τροχιά, πρέπει να υποστούν επιθέσεις, ύβρεις και κατηγορίες από τα κεντρικά γραφεία της διοίκησης του πανεπιστημίου και τους (ευτυχώς λίγους) γύρω από τον πρύτανη. Απειλούν ότι αν κατέβουν οι καθηγητές να ψηφίσουν θα «στιγματιστούν μια για πάντα». Κωλυσιεργίες στις διαδικασίες, συνεργασίες με τις φοιτητικές παρατάξεις για να πάρουν τις κάλπες και να ακυρώσουν τις εκλογές. Λεκτικές αντιπαραθέσεις και προπηλακισμοί στην πενταμελή επιτροπή και άρνηση κάθε μορφής συνεργασίας οδηγεί το πανεπιστήμιο σε ολοκληρωτικό αδιέξοδο. Από τη μια, οι πρυτάνεις αρνήθηκαν να ορίσουν επιτροπές για να εκλέξουν τα συμβούλια και την ίδια ώρα, όταν το υπουργείο προχώρησε στον ορισμό τους, ως όφειλε, τους αποκάλεσαν «διορισμένους». Οι πρυτάνεις ζήτησαν να μπούμε στη διαδικασία αλλαγής του νόμου (από επιτροπές διορισμένες από τους ίδιους) πριν εφαρμοστεί ο νόμος και δούμε στην πράξη τα προβλήματά του. Αν ο νέος νόμος δεν εφαρμοστεί τη φετινή ή την επόμενη ακαδημαϊκή χρόνιά, τα πανεπιστήμια θα βρεθούν σε νομοθετικό κενό. Αυτός θα είναι σίγουρα ο δρόμος της διάλυσής τους.

Πρόσφατα, η πρυτανεία στο ΑΠΘ πέρασε σε δυναμικότερες λύσεις. Ξεκίνησε μια πορεία προς τις σχολές για να «εξηγήσει τα τραγικά σημεία του νέου νόμου» και να σηκώσει τη σημαία «αυτό δεν θα περάσει». Τα σχέδια των πρυτάνεων συνοψίζονται σε δύο άξονες:
1. Κωλυσιεργώντας οι ίδιοι πιστεύουν ότι αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο νέος νόμος και η αρχική τους θεωρίας επαληθεύτηκε και
2. Ακόμα και αν προχωρήσει η εφαρμογή του νόμου και περάσουμε στη διαδικασία ανάδειξης των νέων διοικητικών σχημάτων, θα έχουν δημιουργήσει ένα τέτοιο κλίμα φόβου και ανασφάλειας που μόνο «φανατικοί» καθηγητές θα πάνε να ψηφίσουν για να ισχυριστούν ότι «δεν κατέβηκε κανένας να ψηφίσει, άρα η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν θέλει τον νέο νόμο».

Ελπίζω ότι οι συνάδελφοι που είναι στο πανεπιστήμιο γιατί αγαπούν την έρευνα και αγωνίζονται για την εκπαίδευση των νέων θα σταθούν απέναντι σε όσους επιθυμούν να βάλουν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας και των νέων. Δεν αγάπησαν το πανεπιστήμιο, αλλά την καρέκλα (η πλειοψηφία από αυτούς δεν έχει αξιόλογο ερευνητικό ή εκπαιδευτικό έργο). Να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδιά τους και να στηρίξουμε τη μεταρρύθμιση ακόμα και αν μας εκβιάζουν και θέλουν να μας κλείσουν στα γραφεία μας. Να στηρίξουμε τον νέο νόμο, να τον εφαρμόσουμε για μερικά χρόνια και να τον αλλάξουμε βλέποντας τα προβλήματα που θα παρουσιαστούν στην πράξη. Αυτό θέλει η πλειοψηφία της κοινωνίας και αυτό θα πετύχουμε όλοι μαζί.
Ο Λουκάς Βλάχος είναι καθηγητής στο ΑΠΘ

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Βιοπαιδαγωγική, μια νέα προσέγγιση μάθησης


του Στ. Αλαχιώτη  από το Βήμα
Mια νέα θεωρία τη ως την πλέον αποδοτική εκπαιδευτική προσέγγιση
Μπορεί η περιπέτεια του εγκεφάλου μας για τη μάθηση να αρχίζει από ένα προχωρημένο εμβρυϊκό στάδιο, όπως δείχνουν διάφορες μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες τα έμβρυα μαθαίνουν κάποια ελάχιστα πράγματα. Μπορεί τα πρώτα λίγα χρόνια της ζωής μας να σφραγίζουν το πώς θα διαμορφωθεί η προσωπικότητά μας, η νοημοσύνη και η συναισθηματικότητά μας. Μπορεί ακόμη να κατανοούμε καλύτερα σήμερα το πώς μορφοποιείται ο εγκέφαλός μας μέσω της εμπειρίας και της μάθησης, πώς δηλαδή τα διάφορα μαθησιακά ερεθίσματα σφυρηλατούν τα νευρωνικά δίκτυα, στα οποία καταγράφεται η σχετική γνώση, όπως και το συναίσθημα. Μπορεί επίσης να ‘χει αρχίσει η αποκάλυψη συγκεκριμένων γονιδίων που επηρεάζουν τις ικανότητές μας, οι οποίες με την κατάλληλη μάθηση/εμπειρία θα μετατραπούν σε δεξιότητες, που καθορίζουν τη ζωή μας, τις επιτυχίες μας και τις αποτυχίες μας.
Ωστόσο, αν και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με πολλά άλλα «μπορεί», η αλήθεια είναι ότι οι πολλές αυτές ψηφίδες δεν έχουν αποκαλύψει πλήρως το μωσαϊκό της διεργασίας της μάθησης, η οποία έχει βιολογική βάση, αλλά είναι εξαρτώμενη και από αυτό που λέμε μαθησιακό-παιδαγωγικό περιβάλλον, που με τη σειρά του προκαλεί βιολογικές αλλαγές σχετικές με τη μαθησιακή διεργασία∙ μια αμφίσημη σχέση, την οποία μπορούμε να κατανοήσουμε αν καταλάβουμε καλύτερα και τους δύο παρτενέρ, το βιολογικό υπόβαθρο και το κατάλληλο παιδαγωγικό-εκπαιδευτικό πλαίσιο.
Ο μίτος της μάθησης
Η εξερεύνηση αυτής της καταλυτικής για τη ζωή μας σχέσης έχει ήδη μακρά ιστορία, η οποία ωστόσο γράφεται με αργό και αποσπασματικό τρόπο. Τα επεισόδια, οι σχετικές δηλαδή πάμπολλες θεωρίες, αλλά και οι εμπειρικές πρακτικές μάθησης, μπορεί να φωτίζουν ένα μικρό μέρος του μωσαϊκού, δεν το αποκαλύπτουν όμως πλήρως και η εικόνα του παραμένει εν πολλοίς θολή. Και τούτο διότι από μόνα τους τα γονίδια που συμμετέχουν στη μάθηση δεν είναι ικανά να δώσουν την απάντηση που θέλουμε∙ ούτε βέβαια οι αποσπασματικές μεθοδολογικές πρακτικές.
Εκείνο που χρειάζεται ίσως σ’ αυτή τη φάση της κατανόησης της διεργασίας της μάθησης είναι να πιάσουμε τον μίτο από την αρχή. Να αξιοποιήσουμε δηλαδή τις γνώσεις που έχουμε από το πώς εξελίχθηκε ο εγκέφαλός μας και το πώς αναπτύσσεται στον Homo sapiens, στο είδος μας, ειδικότερα στις πολύ μικρές ηλικίες, για να θέσουμε εκείνο το μαθησιακό, το παιδαγωγικο-εκπαιδευτικό, πλαίσιο που του ταιριάζει, προκειμένου να ενδυναμωθεί η εγκεφαλική ανάπτυξη και να επιτευχθεί η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα ως προς τη νευρωνική μορφοποίηση και η συνακόλουθη αποτελεσματικότερη κατάκτηση της μάθησης, της γνώσης. Μ’ αυτή την ολιστική προσέγγιση μπορεί, αν αξιοποιηθούν και οι επί μέρους παραδοσιακές σχετικές γνώσεις, θεωρητικές και εμπειρικές, να διαμορθωθεί ένα ολιστικό θεωρητικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα τοποθετούνται με περισσότερη σιγουριά, σαφήνεια και επιτυχία οι νέες ψηφίδες του μωσαϊκού, οι κατάλληλες διδακτικές δηλαδή παρεμβάσεις.
«Ξαναζούμε» όλοι μας την Εξέλιξη
Υπό το πρίσμα αυτό μπορούν να γίνουν ορισμένες παραδοχές. Π.χ., η πρώτη βασική νοητική ικανότητα του ανθρώπου εκκινά, εξελικτικά, σε προγονικά μας είδη με την κατασκευή, χρήση αλλά και μεταφορά εργαλείων, οστέινων και πέτρινων. Αυτή η πρώιμη τεχνολογική ικανότητα «μάκρυνε» το χέρι του ανθρώπου, που σήμερα φθάνει ως τ’ αστέρια. Για την αποτελεσματικότερη όμως επιβίωση του ανθρώπου εμφανίστηκαν στη συνέχεια, εξελικτικά, και άλλες ικανότητες∙ με την κοινωνική ικανότητα να έπεται της τεχνολογικής, μετά η γλωσσική, χωρίς την οποία η συνεργασία θα ήταν περιορισμένη, και τελευταία η θεωρητική/αριθμητική ικανότητα, που σηματοδότησε τη γέννηση της αφηρημένης σκέψης, κάπου 50.000 χρόνια πριν∙ έκτοτε η αλληλεπίδρασή τους προκάλεσε νέες αναδυόμενες-συνδυαστικές νοητικές ικανότητες, που έθεσαν τις βάσεις του νοητικού επιπέδου του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος έφερε τον πολιτισμό εδώ που είναι σήμερα.
Οσον αφορά την ανάπτυξη των νοητικών ικανοτήτων μας, ειδικότερα κατά την πρώιμη ηλικία μας, έχει παρατηρηθεί ότι πρώτα μορφοποιούνται οι νευρωνικές συνάψεις για την προσοχή, από την οποία εξαρτώνται άλλες ικανότητες, μετά οι συνάψεις για τη γλώσσα-ομιλία και τελευταίες οι συνάψεις για τη θεωρητική/αριθμητική ικανότητα/δεξιότητα. Υπάρχει δηλαδή κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου μας μια αντιστοιχία στην εξελικτική και αναπτυξιακή σειρά μορφοποίησης των σχετικών με τις εν λόγω ικανότητες νευρωνικών συνάψεων∙ μια σειρά που κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου μας επαναλαμβάνει την εξελικτική ιστορία του, την ανακεφαλαιώνει δηλαδή∙ όπως ανακεφαλαιώνει ο άνθρωπος ως, λ.χ., τα δεκαπέντε του χρόνια, χονδρικά, τη γνώση που κατέκτησε από την εμφάνισή του.
Μια νέα προσέγγιση μάθησης
Γνωρίζοντας λοιπόν αυτές τις αντιστοιχίες μπορούμε να μορφοποιήσουμε τη διδακτική παρέμβαση ώστε να βρίσκεται σε αρμονία με τη βιολογική βάση της δυναμικής της μάθησης. Η παιδαγωγική αυτή μπορεί να δημιουργήσει μια νέα προσέγγιση μάθησης, έναν νέο κλάδο, που τιτλοδοτήσαμε «Βιοπαιδαγωγική», μαζί με τη συνεργάτιδά μου κ. Καραντζιά-Σταυλιώτη, μέλος ΔΕΠ του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών. Σύμφωνα με αυτή τη βιοπαιδαγωγική θεώρηση, θα πρέπει στις μικρές ηλικίες – ως τη Γ’ Δημοτικού, λ.χ., που γίνεται πιο εμφανής η αφηρημένη σκέψη, κατάσταση η οποία μπορεί να παραλληλιστεί με το τι συνέβη εξελικτικά 50.000 χρόνια πριν – η διδακτική έμφαση να είναι μεγαλύτερη στην τεχνολογική ικανότητα/δεξιότητα, μειούμενη στις υπόλοιπες, ανάλογα με τη σειρά της εξελικτικο-αναπτυξιακής εμφάνισής τους και πάντα σε μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ τους, ολιστική και διαθεματική.
Η έμφαση αυτή θα πρέπει να αναστρέφεται μετά τη Γ’ τάξη του Δημοτικού, όταν δηλαδή «ανακεφαλαιωθεί» εν πολλοίς η εξέλιξη του εγκεφάλου κατά την ανάπτυξή του.
Μια πρώτη εφαρμογή, για του λόγου το αληθές, έδειξε ότι παιδιά του Νηπιαγωγείου που ακολούθησαν τη βιοπαιδαγωγική διδασκαλία παρουσίασαν θεαματική διαφορά με πολύ καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με αντίστοιχα παιδιά που ακολούθησαν την παραδοσιακή διδασκαλία∙ όπως και στο Δημοτικό∙ γεγονός που δείχνει ότι η βιοπαιδαγωγική θεώρηση φαίνεται ορθή και λειτουργεί στην πράξη. Αλλωστε η δημοσίευσή της, ως νέας θεωρίας μάθησης, σε διεθνές περιοδικό, το «International Journal of Learning» (2008), ενισχύει αυτή την παραδοχή. Σε σχετικό βιβλίο μας περιγράφεται με λεπτομέρεια όλη η νέα βιοπαιδαγωγική θεώρηση, η οποία, αν εφαρμοστεί από τους αφοσιωμένους εκπαιδευτικούς σωστά, αξιοποιώντας και το υπάρχον εκπαιδευτικό υλικό, μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μαθησιακή διεργασία σε κάθε ηλικία, καθώς είναι πιθανόν να προκαλεί και επαναπρογραμματισμό του εγκεφάλου, σε περιπτώσεις «μισοχαμένων» ευκαιριών μάθησης,  με φυσικό τρόπο που ενισχύει τη φυσική του ανάπτυξη.
Οπως συμβαίνει βέβαια με κάθε καινούργιο, χρειάζεται χρόνος για να αφομοιωθεί επιστημονικά και κοινωνικά. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι κάποια ανήσυχα εκπαιδευτικά και πολιτικά μυαλά να μην αγνοούν ούτε να περιφρονούν ό,τι είναι καινοτόμο. Η πρόοδος είναι μια δαρβινική διεργασία που περνάει από το κόσκινο της «φυσικής επιλογής». Αυτό το κόσκινο πρέπει να το χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι μυλωνάδες της προόδου∙ διότι μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι, την πραγματική παιδαγωγικο-εκπαιδευτική πρόοδο από τον μιμητισμό∙ για να υποχωρήσει κάποτε το σοβαρό έλλειμμα παιδείας που μας τυραννά.
Ο Σ. Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής π. πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Αντιπαράθεση για τις εκλογές στο ΑΠΘ


ΒΗΜΑ, 2.12.11

Οξεία αντιπαράθεση έχει ξεσπάσει στα πανεπιστήμια με αφορμή το νέο Νόμο Πλαίσιο και τις εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης τους.  Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, οι εκλογές για τα νέα Συμβούλια Διοίκησης του Ιδρύματος προκηρύχθηκαν από την 5μελή επιτροπή καθηγητών που διορίστηκε από το υπουργείο Παιδείας για τις 20 Δεκεμβρίου. Επιστολή έστειλαν όμως οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ σχετικά με το θέμα προς τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Όπως τονίζει το πρυτανικό συμβούλιο στην επιστολή του, «επειδή ο Πρόεδρος και τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής έχουν στο παρελθόν εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες σε θέσεις ευθύνης, τις οποίες και τίμησαν με τη θητεία τους, θα περίμενε κανείς να είναι περισσότερο ευαίσθητοι.
Η επίσπευση από πλευράς Οργανωτικής Επιτροπής της προκήρυξης των εκλογών και μάλιστα με πρωτόγνωρη για τα ακαδημαϊκά χρονικά αλλά και για τη δημοκρατική δεοντολογία διαδικασία κατεπείγοντος, παραμονές Χριστουγέννων και με ελάχιστο χρόνο προεκλογικής συζήτησης, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε δυσαρμονία με την πρόσφατη απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ και κατ' επέκταση με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας».

Για το θέμα έχει τοποθετηθεί ήδη η Σύγκλητος του ΑΠΘ υπέρ της κατάθεσης προσφυγών κατά του νέου Νόμου.

Πάντως την Πέμπτη, ο Σύνδεσμος Καθηγητών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που αποτελεί μια κίνηση περίπου 200 καθηγητών από διάφορα πανεπιστήμια της χώρας, δημοσιοποίησε ένα κείμενο σχετικά με την προκήρυξη των εκλογών στο εσωτερικό του.

Συγκεκριμένα στο κείμενο αυτό, που στην διακίνηση του πρωτοστατεί ο καθηγητής κ.Ορέστης Καλογήρου, τονίζεται ότι: «Από την ημέρα που προκηρύχθηκαν οι εκλογές για το Συμβούλιο του πανεπιστημίου μας μια ελάχιστη, ευτυχώς, μειοψηφία συναδέλφων επιδίδεται σε έναν λεκτικό πόλεμο χρησιμοποιώντας μια ανεπίτρεπτη για πανεπιστημιακούς δασκάλους γλώσσα κατά των μελών της Οργανωτικής Επιτροπής, όσων συναδέλφων πρόκειται να εκθέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές, όσων συναδέλφων έχουν εκφραστεί δημόσια υπέρ του ανοιχτού πανεπιστημίου και όσων συναδέλφων δεν ενστερνίζονται την θεωρία περί καταστροφής του ΑΠΘ από το νέο νομοθετικό πλαίσιο, ανεξάρτητα αν συμφωνούν στο σύνολό του ή όχι».

Αναφερόμενος σε λεκτικές επιθέσεις και συνθήματα που έχουν γραφτεί σε τοίχους του Ιδρύματος κατά του πρώην πρύτανη του κ. Α. Μάνθου που προεδρεύει της επιτροπής που θα συντονίσει τις διαδικασίες για τις εκλογές νέου Συμβουλίου Διοίκησης, στο κείμενο αναφέρεται ότι: «Φθάνουν στο σημείο να απειλούν, ότι θα κάνουν τα πάντα με τη βοήθεια των φοιτητών (sic) για να ματαιώσουν τις εκλογές. Επικαλούνται αφηρημένα και χωρίς καμία τεκμηρίωση τη θεωρία ότι η 'συντριπτική πλειοψηφία' των συναδέλφων είναι κατά της εφαρμογής του νόμου».

»Όμως, το μόνο αδιάψευστο τεκμήριο είναι η ελεύθερη και συνειδητή απόφαση όλων των συναδέλφων αν θα συμμετάσχουν ή αν θα απόσχουν από την εκλογική διαδικασία. Μια πλειοψηφική αποχή ή μια πλειοψηφική συμμετοχή στις εκλογές είναι ο μόνος τρόπος να εκφραστεί η απόρριψη ή η νομιμοποίηση του νέου πλαισίου από την κοινότητά μας. Και είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος για να εκφραστεί η βούληση του σώματος» αναφέρει το κείμενο.

«Αυτό όμως προϋποθέτει κλίμα δημοκρατικής ομαλότητας, ακαδημαϊκής ηρεμίας και νηφάλιου διαλόγου, αντί για κλίμα εκφοβισμού, απειλών και επίκλησης δυναμικών ενεργειών» καταλήγει το κείμενο με την έκκληση να διαμορφωθούν τελικά αυτοί οι όροι ελεύθερης έκφρασης της βούλησης του εκλογικού σώματος.

Debate για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.


Οι κ.κ. Ελένη Καραμαλέγκου, Άννα Ρούσσου και Πέτρος Παπαλιανός (αριστερά) διασταύρωσαν τα «ξίφη» τους με τους κ.κ. Βασίλη Παπάζογλου, Βάσω Κιντή και Αλέξανδρο Στρατή, στον πρωτότυπο ρητορικό αγώνα που διοργάνωσε η ΜΚΟ «Intelligence Squared»
Από το ΒΗΜΑ
Αθήνα Με ποιο τρόπο θα επηρεάσει ο νέος νόμος πλαίσιο του υπουργείου Παιδείας την ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας; Θα εκσυγχρονίσει το σύστημα, παράγοντας ανταγωνιστικά πτυχία και ικανούς αποφοίτους; Ή θα καταλύσει την ακαδημαϊκή ελευθερία, την πανεπιστημιακή αυτοδιοίκηση και τη δημόσια δωρεάν παιδεία; Έξι ομιλητές - καθηγητές, απόφοιτοι, υποψήφιοι διδάκτορες και εκπρόσωποι του υπουργείου - διασταύρωσαν τα ξίφη τους σε έναν πρωτότυπο ρητορικό αγώνα που διοργάνωσε το ελληνικό τμήμα της ΜΚΟ «Intelligence Squared» την Τετάρτη, με θέμα «Η νέα μεταρρύθμιση βλάπτει σοβαρά την Παιδεία;»

Τη στιγμή που έχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων αναφορικά με τη μεταρρύθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση, τα μέλη του ακροατηρίου εξεπλάγησαν ευχάριστα όταν αντιλήφθηκαν ότι το εν λόγω ντιμπέιτ δεν είχε ως στόχο να επαναλάβει για μια ακόμα φορά χιλιοειπωμένες απόψεις. Αντιθέτως, οι ρητορικοί αγώνες που διοργανώνονται σε όλο τον κόσμο από τη ΜΚΟ «Intelligence Squared» - από το Λονδίνο ως τη Νέα Υόρκη, το Σίδνεϊ και το Χονγκ Κονγκ - έχουν ως στόχο να ανακαλύψουν ποιος ομιλητής καταφέρνει να στοιχειοθετήσει τα πιο πειστικά επιχειρήματα και να καταφέρει να… αλλάξει την άποψη του κοινού!
Γι' αυτό πριν από κάθε ρητορικό αγώνα της «Intelligence Squared» οι ακροατές ψηφίζουν ποια θέση υποστηρίζουν με βάση τις προσωπικές τους απόψεις. Στη συνέχεια, μετά τον ρητορικό αγώνα, οι ίδιοι ακροατές ψηφίζουν ποια άποψη υποστηρίζουν μετά από όσα λέχθηκαν στον αγώνα. Νικήτρια ομάδα στέφεται αυτή που κατάφερε να «μεταπείσει» περισσότερους ακροατές και να αλλάξει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας χάρη στα επιχειρήματά της.

Στο ντιμπέιτ της Τετάρτης, προτού ξεκινήσουν οι εισηγήσεις, πραγματοποιήθηκε η πρώτη μυστική ψηφοφορία του κοινού. Το 16,7% των ακροατών ψήφισε κατά της μεταρρύθμισης και το 48,3% ψήφισε υπέρ της, ενώ το 34,97% δήλωσαν ότι ήταν ακόμα αναποφάσιστοι. Ο ρητορικός αγώνας διήρκεσε 48 λεπτά, μια και κάθε ομιλητής είχε μόλις οκτώ λεπτά για την ομιλία του, ενώ τη συζήτηση συντόνιζε ο δημοσιογράφος κ. Νίκος Ανδρίτσος, ο οποίος τηρούσε με αυστηρότητα τα χρονικά όρια για τους ομιλητές έτειναν να πλατειάζουν. Στο τέλος του ντιμπέιτ, το κοινό ψήφισε ξανά, με το 27% των ακροατών να διαφωνεί με τη μεταρρύθμιση. Αντιθέτως, το 67,9% ψήφισε υπέρ του νέου νόμου, ενώ οι αναποφάσιστοι περιορίσθηκαν μόλις στο 4,92%. Κατά συνέπεια, η ομάδα που υποστήριξε τα οφέλη του νέου νόμου του υπουργείου Παιδείας κέρδισε τον ρητορικό αγώνα διότι, στο πνεύμα των ρητόρων της Αρχαιότητας, κατόρθωσε να μεταπείσει τους αναποφάσιστους και να μεταστρέψει την άποψη μεγάλης μερίδας των ακροατών.

«Ο νέος νόμος είναι σαν το… κάπνισμα»
Ξεκινώντας τον ρητορικό αγώνα, η κυρία Ελένη Καραμαλέγκου, καθηγήτρια λατινικής φιλολογίας και πρόεδρος του τμήματος φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρομοίασε τη νέα μεταρρύθμιση με το… κάπνισμα, καθώς «όπως ο καπνός βλάπτει σοβαρά την υγεία, έτσι και ο νέος νόμος βλάπτει σοβαρά την παιδεία», όπως χαρακτηριστικά είπε. Ειδικότερα, η κυρία Καραμαλέγκου κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι κατασυκοφαντούσε εσκεμμένα και για μήνες τα ελληνικά πανεπιστήμια, με σκοπό να εξωθήσει την ελληνική κοινωνία στην μηδενιστική άποψη «αλλαγή και ό,τι να' ναι!»

Η ομιλίτρια επικεντρώθηκε στον νέο τρόπο διοίκησης των ΑΕΙ και τόνισε ότι το προβλεπόμενο 15μελες Συμβούλιο διοίκησης, που θα αποτελείται από οκτώ εκλεγμένα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και επτά εξωπανεπιστημιακά μέλη, δεν προβλέπεται ότι θα οφείλει να λογοδοτεί σε κανένα συλλογικό όργανο. Συνεπώς, σε απουσία οποιουδήποτε μέσου λογοδοσίας και ελέγχου, καταλήγουμε, σύμφωνα με την κυρία Καραμαλέγκου, σε ένα αυταρχικό μοντέλο διοίκησης με δύο «παντοδύναμα» όργανα, τον Πρύτανη και τον Κοσμήτορα, τα οποία ορίζονται από το συμβούλιο.

«Αν μπορούσατε να φύγετε στο εξωτερικό, δεν θα το κάνατε;»
Το λόγο έλαβε στη συνέχεια η πρώτη ομιλήτρια της «αντίπαλης» ομάδας, κυρία Βάσω Κιντή, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα μεθοδολογίας και θεωρίας της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η ίδια ξεκίνησε την ομιλίας της με μία… αποστομωτική ερώτηση:«Αν είχατε τη δυνατότητα να στείλετε το παιδί σας να σπουδάσει σε ένα πανεπιστήμιο της Δυτικής Ευρώπης ή των ΗΠΑ, δεν θα το κάνατε; Στην υποθετική περίπτωση που δεν αγωνιούσατε για το οικονομικό κόστος και για τις συναισθηματικές συνέπειες της απόστασης από το παιδί σας, δεν θα επιλέγατε αυτομάτως ένα ξένο πανεπιστήμιο;»

Απαντώντας στο ερώτημα που η ίδια έθεσε, περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια. «Συνθήματα και αφίσες παντού, άδεια αμφιθέατρα, άθλια κυλικεία, βανδαλισμοί και σκουπίδια, φοιτητές που αδιαφορούν γιατί μπήκαν σε μία σχολή "κατά τύχη", χωρίς πραγματικά να τους ενδιαφέρει», ανέφερε η κυρία Κιντή. Αν και αναγνώρισε ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», τόνισε ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στα χρήματα αλλά στη νοοτροπία και ιδίως στο καθεστώς συναλλαγής ανάμεσα στα κόμματα και σε μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας.

«Επίκειται χειρότερη κομματοκρατία!»
Συνεχίζοντας τους διαξιφισμούς επιχειρημάτων, έλαβε το λόγο ο κ. Πέτρος Παπαλιανός,απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και προπονητής του Ρητορικού Ομίλου του εν λόγω πανεπιστημίου. Σε έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ρητορικό… ελιγμό, ο κ. Παπαλιανός υποστήριξε ότι αντί να δώσει ένα τέλος στην κυριαρχία των κομμάτων στο πανεπιστήμιο, ο νέος νόμος θα επιδεινώσει την κατάσταση. «Στο 15μελές Συμβούλιο θα εκλέγεται και ένας φοιτητής, ο οποίος όμως δεν θα λογοδοτεί σε κανένα φοιτητικό σώμα, ούτε θα ελέγχεται για τις πράξεις του. Την ίδια στιγμή, για να εκλεγεί ένα τέτοιο "πανίσχυρο" πρόσωπο από τη φοιτητική κοινότητα θα πρέπει να γίνει κανονική προεκλογική εκστρατεία που απαιτεί χρήμα. Αυτό το χρήματα το διαθέτουν δυστυχώς μόνο οι κομματικές νεολαίες»,τόνισε ο κ. Παπαλιανός.

Παράλληλα, κάνοντας λόγο για την κατάργηση του φοιτητικού ασύλου, υπογράμμισε ότι το άσυλο αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα στην προστασία των πνευματικής και ακαδημαϊκής ελευθερίας και κατ' επέκταση, η κατάργησή του θα αποτελέσει ένα μεγάλο πλήγμα για τα συνταγματικά δικαιώματα της πανεπιστημιακής κοινότητας.

«Ανώτατη παιδεία: το μεγάλο φαγοπότι»
Τον λόγο έλαβε στη συνέχεια, για να αντικρούσει τα επιχειρήματα του κ. Παπαλιανού, ο κ.Αλέξανδρος Στρατής, υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πειραιά. Επικεντρώθηκε στην έννοια της παιδείας ως «κοινωνικού αγαθού», τονίζοντας ότι αυτή η έννοια είχε παρερμηνευθεί εδώ και δεκαετίες με αποτέλεσμα να συμπεριφέρεται το υπουργείο Παιδείας σαν τον… ελληνικό στρατό. «Όπως ο στρατός σε κάθε κεφαλοχώρι έστελνε και μία μονάδα, έτσι και το υπουργείο Παιδείας ίδρυε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ, χωρίς να γίνονται σεβαστά τα ακαδημαϊκά ή πληθυσμιακά κριτήρια», τόνισε ο κ. Στρατής, λέγοντας ότι η δημόσια παιδεία κατέληξε να σημαίνει «το μεγάλο φαγοπότι» για όλους όσους λυμαίνονταν τα πανεπιστήμια. Τα αποτελέσματα αυτής της παθογένειας είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, η απουσία των ελληνικών πανεπιστημίων από όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις και η φυγή όλων των άξιων Ελλήνων φοιτητών προς πανεπιστήμια του εξωτερικού.

«Το αληθινό πρόβλημα είναι η έλλειψη χρηματοδότησης»
Λαμβάνοντας το λόγο για λογαριασμό της ομάδας που αντιτίθεται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η κυρία Άννα Ρούσσου, αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών και αναπληρώτρια καθηγήτρια γλωσσολογίας, τόνισε ότι το βασικό πρόβλημα των πανεπιστημίων είναι η υποχρηματοδότηση. «Όσο αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται, οποιαδήποτε μεταρρύθμιση είναι καταδικασμένη να μείνει ανεφάρμοστη», ανέφερε χαρακτηριστικά. Υπογράμμισε, παράλληλα, ότι ο νέος νόμος, ενώ καθορίζει λεπτομερώς τα της διοίκησης των πανεπιστημίων, δεν περιέχει καμία ρύθμιση για την έρευνα. «Δεν υπάρχει ούτε χαραγμένη πολιτική του υπουργείου αναφορικά με την έρευνα, ούτε και πρόβλεψη για τη χρηματοδότησή της!» είπε χαρακτηριστικά.

Συνεπώς, σύμφωνα με την κυρία Ρούσσου, η κυβέρνηση αρχικά απαξίωσε τα δημόσια πανεπιστήμια με μία μηδενιστική ρητορική και στη συνέχεια, με τις ρυθμίσεις του νέου νόμου, απειλεί να περιορίσει περαιτέρω το ερευνητικό τους έργο. Κατηγόρησε μάλιστα την πολιτεία για «ξενομανία», ενώ τόνισε ότι η δωρεάν παιδεία απειλείται να καταργηθεί εξ ολοκλήρου.

«Να αποκτήσουμε επιτέλους εξωστρέφεια»
Τον τελικό λόγο είχε εκ μέρους της ομάδας που υποστήριξε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ο κ. Βασίλης Παπάζογλου, ειδικός γραμματέας ανώτατης εκπαίδευσης στο υπουργείο Παιδείας και καθηγητής ναυπηγικής τεχνολογίας στη σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Ο ίδιος υποστήριξε ότι βασικός στόχος του νέου νόμου είναι να αποκτήσουν τα ελληνικά πανεπιστήμια εξωστρέφεια και να συνδεθούν όχι μόνο με την κοινωνία αλλά και με τη διεθνή κοινότητα. «Για πρώτη φορά θα μπορούν ξένοι καθηγητές να διδάξουν σε ελληνικά ΑΕΙ, ενώ αντίστοιχα, οι Έλληνες καθηγητές θα έχουν τη δυνατότητα πλέον να αναγορεύονται καθηγητές και σε ξένα ιδρύματα, κάτι που μέχρι πρότινος απαγορευόταν», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Τόνισε, μάλιστα, ότι η έλλειψη πρόβλεψης για την έρευνα στο νόμο πλαίσιο ήταν δικαιολογημένη και συνειδητή, καθώς σύντομα το υπουργείο Παιδείας θα θέσει σε διαβούλευση νέο νόμο για την έρευνα στην Ελλάδα. Επίσης, υπογράμμισε ότι στόχος της κυβέρνησης παραμένει το να γίνουν τα δημόσια πανεπιστήμια ανταγωνιστικά και μέσω διαρκούς αξιολόγησης να κατακτήσουν θέση αντάξια φημισμένων ιδρυμάτων σε όλο τον κόσμο.